W człowieku istnieje pewna fundamentalna tęsknota do przekraczania siebie i jednoczenia się z Bogiem. Tęsknota ta skłania człowieka do modlitwy, medytacji, ascezy. Człowiek dopiero wtedy staje się człowiekiem, kiedy zjednoczy się z Bogiem. Jest to głębokie przekonanie wielu ludzi prowadzących intensywne życie duchowe. Powstaje pytanie, w jaki sposób człowiek może przekroczyć samego siebie oraz swoje ludzkie granice? Czyż człowiek nie pozostaje zawsze w granicach własnego człowieczeństwa? Czy może w ogóle dosięgnąć Boga, czy też pozostaje jedynie więźniem własnych wyobrażeń o Bogu? Innym pragnieniem człowieka jest przezwyciężenie własnego lęku, aby móc żyć zaufaniem, a nie strachem. Jak przezwyciężyć nasz lęk, aby żyć życiem płynącym z zaufania Bogu? W jakim stopniu Bóg umożliwia nam życie płynące z zaufania, a nie z lęku. Tej problematyce chciałbym poświęcić swój artykuł. Chciałbym wskazać drogi, których nauczyła nas tradycja życia duchowego, a które pomagają zaufać Bogu i stać się z Nim jednością. Czytaj dalej
Do Emaus ... 